پنج مرحله غم و اندوه، که به عنوان مدل کوبلر راس نیز شناخته می شود، برای اولین بار توسط روانپزشک الیزابت کوبلر راس در کتاب خود “درباره مرگ و مردن” در سال 1969 معرفی شد. این مراحل معمولاً توسط افرادی که با یک بیماری لاعلاج مواجه هستند یا در غم از دست دادن عزیزانشان غمگین هستند، تجربه می شود. توجه به این نکته ضروری است که همه همه مراحل را تجربه نمی کنند و ممکن است لزوماً به ترتیب خاصی رخ ندهند. پنج مرحله غم و اندوه به شرح زیر است:

1. انکار:در این مرحله، افراد ممکن است از باور یا پذیرش واقعیت موقعیت خود امتناع کنند. آنها ممکن است احساس شوک یا بی حسی کنند و ممکن است در پردازش اطلاعات مشکل داشته باشند.

2. خشم:هنگامی که واقعیت به وجود می آید، افراد ممکن است خشم و ناامیدی را تجربه کنند. آنها ممکن است خشم خود را به سمت خود، دیگران یا حتی شخصی که از دست داده اند هدایت کنند. این مرحله را می توان با احساس رنجش و بی انصافی مشخص کرد.

3. چانه زنی:در طول این مرحله، افراد ممکن است در تلاش برای تغییر نتیجه وضعیت خود، مذاکره یا معامله کنند. آنها ممکن است خود را در حال دعا یا قول دادن در ازای نتیجه متفاوت بیابند.

4. افسردگی: با از بین رفتن شوک اولیه، افراد ممکن است وارد دوره غم و اندوه و تأمل شوند. آنها ممکن است تحت تأثیر احساس تنهایی، پوچی و ناامیدی قرار بگیرند. این مرحله اغلب با کناره گیری از فعالیت های اجتماعی و از دست دادن علاقه به سرگرمی هایی که قبلاً از آنها لذت می بردید، همراه است.

5. پذیرش:در مرحله آخر، افراد شروع به کنار آمدن با وضعیت خود می کنند و احساس آرامش می کنند. آنها واقعیت از دست دادن خود را می پذیرند و شروع به بازسازی زندگی خود با دیدگاهی جدید می کنند. پذیرش به معنای فراموش کردن یا ادامه دادن نیست. بلکه شامل یافتن راه هایی برای زندگی با از دست دادن و در عین حال یافتن شادی و معنای زندگی است.

یادآوری این نکته مهم است که این مراحل خطی نیستند و میتوانند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشند. برخی از افراد ممکن است مراحل را به سرعت طی کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است مدت طولانی را در یک مرحله بگذرانند یا بین مراحل مختلف در نوسان باشند.

7 مرحله برای پیمایش در فرآیند سوگواری:

در حالی که درک مراحل پنج گانه سوگ می‌تواند بینشی در مورد سفر عاطفی سوگواری فراهم کند، داشتن گام های عملی برای عبور از این زمان چالش برانگیز نیز مفید است. در اینجا هفت مرحله وجود دارد که می‌تواند به افراد در روند سوگواری کمک کند:

1. به خود اجازه غصه خوردن بدهید:به خود اجازه دهید احساسات خود را تجربه کرده و ابراز کنید. احساس طیف وسیعی از احساسات در طول فرآیند سوگواری طبیعی است، از جمله غم، خشم، گناه و سردرگمی.

2. به دنبال پشتیبانی باشید: با خانواده، دوستان یا گروه‌های حمایتی تماس بگیرید که می‌توانند گوش شنوا و درک را ارائه دهند. صحبت کردن در مورد احساسات شما می‌تواند باعث آرامش شما در این زمان سخت شود.

3. مواظب خود باشید:مراقبت از خود را با درگیر شدن در فعالیت هایی که سلامت جسمی، عاطفی و روانی را ارتقا می دهند در اولویت قرار دهید. این ممکن است شامل ورزش، حفظ یک رژیم غذایی سالم، خواب کافی و درگیر شدن در تکنیک های آرامش بخش مانند مدیتیشن یا تمرینات تنفس عمیق باشد.

4. احساسات خود را بیان کنید:راه های سالمی برای بیان احساسات خود بیابید. این می‌تواند شامل یادداشت‌برداری، خلق آثار هنری، گوش دادن به موسیقی یا درگیر شدن در سایر فعالیت‌های خلاقانه باشد که به شما امکان می‌دهد احساسات خود را پردازش کنید.

5. تشریفات را برپا کنید:ایجاد آیین ها یا سنت هایی که یاد و خاطره عزیزانتان را گرامی می دارد، می‌تواند حس بسته بودن و آرامش را ایجاد کند. این می‌تواند شامل روشن کردن یک شمع، کاشت درخت یا شرکت در یک مراسم یادبود باشد.

6. با خود صبور باشید:بدانید که اندوه زمان بر است و هیچ جدول زمانی مشخصی برای بهبودی وجود ندارد. به خود اجازه دهید با سرعت خود غمگین شوید و در برابر فراز و نشیب های این روند صبور باشید.

7. در صورت نیاز به دنبال کمک حرفه ای باشید:اگر متوجه شدید که غم و اندوه شما در عملکرد روزانه شما اختلال ایجاد می کند یا دوره های طولانی غمگینی شدید را تجربه می کنید، ممکن است کمک حرفه ای مفید باشد. یک درمانگر یا مشاور می‌تواند راهنمایی و پشتیبانی شما را در طول فرآیند سوگواری ارائه دهد.

به یاد داشته باشید، سفر غم و اندوه هر فردی منحصر به فرد است، و یافتن آنچه برای مقابله با از دست دادن بهترین کار را برای شما دارد ضروری است. با خود ملایم باش و به خودت اجازه بده که به روش و سرعت خودت غصه بخوری.